Bij binnenkomst wordt meteen duidelijk wat de grootste uitdaging van de dag is: gezichten herkennen is één ding, maar de juiste naam erbij vinden blijkt vaak lastiger. “Je ziet die bekende gezichten, maar dan is er weer het probleem: welke namen horen erbij?” zegt een van de aanwezigen lachend. “Gelukkig zijn er naambordjes.”
Voor veel bezoekers voelt het alsof ze terug in de tijd worden gezogen. “Dit is een beetje waar mijn basis ligt,” zegt iemand terwijl hij rondloopt door de gangen. “Je bent ouder, maar toch zie je in iedereen nog het jonge snuitje van vroeger.”
Eerste inschrijving
Oud-leerling Bart Ebisch herinnert zich zijn start op de school nog goed. “Mijn vader was gemeentesecretaris van de toenmalige gemeente Helden. Hij schreef mij als eerste in.” Hij noemt het ‘een hele andere tijd’. “Ik zat in de overgang tussen de oude garde en een nieuwe generatie leraren. Dat was een verschil van dag en nacht. De een liet je bijna in slaap vallen, de ander begon de les met een muziekquiz. Dat maakte indruk.”
De barakken en de brand
De oude barakken, waar veel leerlingen hun lessen volgden, komen regelmatig terug in de herinneringen. “Die houten keten met stinkende gaskachels, daar hingen we onze natte jassen overheen. En de tosti’s smaakten naar gas,” zegt een oud-leerling met een glimlach. Voor anderen roept het juist de herinnering op aan de branden die de school troffen, vooral de tweede in de jaren negentig. “Ik zat in het eindexamenjaar toen we hoorden dat de school in brand stond. Eerst denk je nog: yes! Maar daarna besef je: dit is helemaal niet leuk.”
Barcelona, gala’s en schoolkranten
Ook de activiteiten buiten het klaslokaal blijven in het geheugen. De examenreis naar Barcelona, het gala, de redactie van schoolkrant De Break. “Daar heb ik veel geleerd over organiseren en managen. Dat helpt me nu nog in mijn werk.”
Vanuit Kenia teruggevlogen
De reünie trok niet alleen bezoekers uit de regio. Eén oud-leerling kwam zelfs speciaal over uit Kenia, waar hij al twaalf jaar woont en werkt in de rozenindustrie. “Ik liep ooit stage in Kenia en ben er eigenlijk nooit meer weggegaan. Maar dit jubileum wilde ik niet missen.”
Bijna iedereen noemt het: de vriendschappen van toen. “We zaten altijd op dezelfde plek in het lokaal, tegen de muur. Daar kwamen we weer achter toen we elkaar hier terugzagen.” Sommigen hebben nog geregeld contact met oud-klasgenoten, anderen juist niet. “Maar het blijft bijzonder om elkaar hier weer te zien.”
Toekomst en trots
Op de vraag of ze opnieuw voor Het Bouwens zouden kiezen, klinkt een overtuigend ‘ja’. “Met dit nieuwe gebouw? Fantastisch. Wat een verschil met vroeger. Pure luxe.” En ook de onderwijskundige ontwikkeling wordt genoemd. “Met de fusies is het onderwijsaanbod breder geworden. Mooi dat je nu in Peel en Maas alle richtingen kunt volgen.”
Wat begon als een terugblik op oude tijden, werd voor velen ook een bevestiging van hoe vormend die jaren op Het Bouwens zijn geweest. “Iedereen verandert, maar in onze beleving toch veel minder. Het is gewoon hartstikke leuk om dit samen te beleven.”
Bekijk de video van Omroep Peel en Maas: https://youtu.be/XiMrjgWjAyg